Widząc tę czerwoną ciecz spływającą po ciele Rockera, wiedziałem, że dla niego walka już niemal dobiegła końca. Zostawię go, niech cierpi w samotności. Złapałem się za maskę, którą zwinnie poprawiłem, a następnie dzielnym krokiem opuściłem bramy kwadratowego pierścienia. JTG zaczyna wstawać. Odsłaniam chustę i łapę długi, drewniany kij. Nie czekając ani chwili dłużej odwróciłem się i z ogromną prędkości zdzieliłem nogę pseudo rapera. Oponent zajęczał z bólu i złapał się dłonią za łydkę by ujarzmić ból. Błąd. Ponownie odchyliłem rękę i jeszcze mocniej wyprowadziłem Kendo Stick Shot. Oponent nie wiedział za co się złapać. Miejsca, które obiłem w moment poczerwieniały, zaś ja dołożyłem od siebie jeszcze jeden cios wymierzony w twarz. Oponent zaryczał z bólu i ukląkł. Plas z jakim kij napotkał opór w postaci jego buźki był niesamowicie ogromny, zapewne dotarł do najczarniejszych kątów tej hali. Niech każdy wie, że cierpi, niech każdy to widzi. Cody z niego szydzi i będzie szydził. Krzesło, które zostało rozstawione przez Rockera na pewno się przyda. Złapałem za nie i ustawiłem je między nami obojga. Złapałem jego twarz upiększając ja o kilka skrobnięć moimi pazurami. Przyszła pora na akcję z wyższej półki. Wyskoczyłem do góry ciągnąc go za sobą, a w finalnej części przyłożyłem jego twarz do krzesła, które rozbiło swój metaliczny odgłos, akcją Sitout Facebuster on a chair Czarnuch w moim świecie. Lecz niech wie, że ja się dopiero rozgrzewam, a prawdziwy ból przyjdzie z momentem jego klęski.

Złapałem obolałego JTG'a za kark i mocno ściskając podniosłem jego personę. Oj, nie uważacie, że to gest dobroczynności z mojej strony. Ta czynność ma zupełnie inne zadanie. Puściłem go ledwo stojącego. Popędziłem w stronę barierek, na które wskoczyłem prawą nogą i tą samą nogą z obrotu przydzwoniłem Raperowi. Tak dobrze wiecie co uczyniłem, ta akcja zwie się *SM*Beatiful Disaster i właśnie w tym momencie, został zmuszony przyjąć ją na swoje ciało JTG. Cierpienie się zaczyna, zaś na mnie przyszła pora na powrót do kwadratowego pierścienia, gdzie ze snu powoli budzi się Rocker. Wślizgnąłem się do środka i rozważnie oglądając spostrzegłem na jego ciele, nie brzuch, nie ten kremowy kolor,a wielkiego czerwonego potwora. Cały brzuch przybrał lekko fioletową barwę, zaś głowa była zakryta krwistą "maską". Ohydne, ohydne i jeszcze raz ohydne. Oponent powoli zaczął się podnosić. Pomknąłem w jego stronę, tuż przed jego zgiętym ciałem wyskoczyłem do góry nakładając swą nogę na jego ciało i nagły upadek. Oponent ponownie wpada twarzą w mate, a ja mogę się pochwalić kolejną wspaniałą akcją, która nosi nazwę LegDrop Bulldog. Walka idzie we właściwym kierunku, kierunku zwycięstwa. Ułożyłem się na jego ciele i z niecierpliwością czekałem na sędziego, który zacznie odliczać przeciwnika. Czy nadszedł moment chwały?

What tha' hell!? Damn'! Co Oni tutaj wyczyniają? Chcą wyruchać...mnie? Wykiwać chłopaka z ghetta? No fuckin' way! Nie zgadzam się na to. Otrzymując kolejne ciosy od Cody'ego, czekałem na dobry moment na powrót do gry. Kiedy widzę, że Cody wskakuje na barierkę, postanowiłem przeprowadzić szybki kontratak. W momencie, w którym wyskoczył w moją stronę, przechwyciłem jego nogę oburącz i odepchnąłem Rhodesa od siebie tak, że uderzył plecami w konstrukcję z której się wybijał. Następnie złapałem za krzesło, wcześniej rozłożone przez Rockera i uderzyłem nim gwiazdora trzeciej generacji kilkukrotnie w tors.

Dobrze, nawet bardzo dobrze! Gnój nauczy się, że nie zadziera się z ludźmi, którzy znają się na walce o przetrwanie jak mało kto! Ha! Ale co? Niee...nie zostawię tego tak. Podszedłem do ringu i zajrzałem co znajduje się pod Nim. Wyciągnąłem spod Niego stół i starannie rozłożyłem. Kątem oka spojrzałem na Rockera, który jeszcze nie doszedł do siebie. Podszedłem do Cody'ego, następnie złapałem pod ręce i podniosłem na nogi. Odwróciłem go plecami do siebie i wykonałem zabójczą serię Punch'y (UM. KICKER/PUNCHER). Cała akcja wprowadziła publiczność w stan ekstazy, gdyż zapowiadała coś ostrego. I cholera - tak było! Podniosłem zwłoki...bo tak trzeba to nazwać...podniosłem zwłoki Rhodesa i wrzuciłem na wcześniej rozłożony stół. Na mojej twarzy zabłysnął złoty uśmiech, który oznaczał jakiś przebłysk geniuszu. Mojego pieprzonego geniuszu! Wślizgnąłem się do ringu. Ponownie rzuciłem pewne spojrzenie w kierunku drugiego rywala. Widząc, iż "satanista" dopiero się podnosi, wbiegłem na narożnik. Zastrzyk adrenaliny pomógł mi w tej całej sytuacji. Nie miałem innego wyboru - musiałem uziemić rywala na stałe. Wbiłem Rhodesa, leżącego na stole w podłogę, wykonując Diving Leg Lariat! Wszystko zostało okraszone zachwytem widzów, którzy nigdy nie widzieli takiego Jay'a. Nigdy...aż do teraz - Click Clack suko!

____________________________________
Przypominam, że UM'ka wzmacnia serię do rozmiarów SM.

No co się dzieje? Co ten tuman wyprawia? Śmierdzący tchórz...ucieka! Aż się za Nim kurzy. Tego to ja się nie spodziewałem i za cholerę nie znam powodu, dla którego Rocker to zrobił. No nic...trudno. To jest jego sprawa, co czyni ze swoją szansą na złoto. Ja na pewno jej nie stracę. Wracam do konającego Rhodesa. Spoglądam na jego zwłoki. Widzę jak ciężko oddycha. Jak ciężko mu złapać powietrze. Podnoszę go na nogi i zaciągam w stronę ringu, by wrzucić go do środka kwadratowego pierścienia. Wchodzę do ringu razem z moim rywalem, następnie obserwuję jak samodzielnie podnosi się i stara drapetać w moim kierunku. Podaję mu lewą nogę, unosząc ją na poziomie bioder i wykonuję Step-up Enzuigiri! Cody pada jak kłoda na matę, a ja wstaję na nogi, tańcząc w charakterystycznym dla siebie stylu. Czuję, że jestem cholernym faworytem publiczności i mam zamiar to wykorzystać. Zachodzę Rhodesa od tyłu. Rozkładam szeroko ramiona i bounce'uję w oczekiwaniu, aż się podniesie. Gdy się to staje, wykonuję Irish Whip. Po powrocie gwiazdora trzeciej generacji wykańczam go poprzez Da Shout Out. Od razu po wykonaniu tej akcji kładę się na moim rywalu w celu przypięcia.

Oj, oj nie jest dobrze, jest fatalnie! Czuję jak moje serce huczy w klatce piersiowej jak szalone. Ciężko wydycham powietrze, zaś krople potu litrami spływają po mym ciele. To oznaki zmęczenia. Zamęczania tę bestialską walką. Wpuszczono do niej trzy bestie, trzy bestie, które mogły użyć wszystkiego. Wiele przedmiotów poszło w ruch, ale teraz to się nie liczy. Jeden już odpadł, a kto będzie następny? Nie ja. Nie pozwolę na to i wytrzepię iskrę z mojego ciała, iskrę która da mi zwycięstwo. Odbijam się od lin. Nie zahaczam o nie i zatrzymuje całkowicie akcje Rapera, który na pozór nie był wymagającym przeciwnikiem, ale w tych najważniejszych momentach umie wykazać się wiedza i sprytem. Z krzykiem na ustach ruszyłem w stronę osłupiałego oponenta, którego momentalnie zmiotłem z maty za pomocą Clothesline. Aaa! Adrenalina wpływa do moich żył. Nareszcie!

Oponent wstał niemal tak szybko jak upadł. Nie było to dobre wyjście. Momentalnie skarciłem go serią ciosów skierowanych w jego twarz. Ja i on tylko ja i on. Jeden z nas wyjdzie dzisiejszego wieczoru z hali z Pasem na ramieniu. Ale kto będzie ów personą. Ja! Nikt inny jak ja.. Ponownie wyprowadziłem punch w jego polik, który o mały włos nie zwaliło z nóg. Udałem się w stronę lin. Naskoczyłem na nie prawą nogą i tę samą nogą z obrotu przywaliłem Raperowi. *SM*Beautiful Disaster Ależ akcja, plask z jakim doszło do zderzenie doszedł do najczarniejszy kątów tej hali. Publiczność mocno zniesmaczona moją inicjatywą. Ale powtarzałem i będę powtarzał, że oni są niczym, niczym znaczącym. Są tylko kartonami o obrzydliwych twarzach obserwujących wirtuoza w ringu. Oponent powoli zaczyna wstawać. łapę jego głowę i uniemożliwiam jakikolwiek ruch mocnym uściskiem, którego za wszelką cenę nie puszczą. Skoczyłem do góry i upadłem na plecy oponent wbił się w twarde podłoże swoja głową, która przeżywa najgorsze chwilę. Nie będzie myślał trzeźwo po tak morderczej serii, zakończonej *F*Silverspoon DDT. Wstałem i krzyknąłem na cały głos. Niech wszyscy wiedza, kto tu rządzi, niech wszyscy wiedza, kto za chwilę uniesie tytuł.

//Myślę, że Finy wcale nie mają na PPV aż takiej mocy i wcale nie muszą oznaczać końca.

Ach. Ale tutaj ładnie pachnie. Pachnie mi zwycięstwem. Nie będę się dłużej z nim bawił. Ten pseudo raper jest ja oni. Osobą nic nieznaczącą. Jedyne do czego się nadaje to pomiatanie, a ja będę jego koszmarem. Złapałem go za głowę i podniosłem, obróciłem go w odpowiednie pozycji i szyderczo się uśmiechem do niewdzięcznej publiki, która wybuchał ogromny, ale to strasznie ogromnym hejtem. Zakończyłem to wszystko pięknym *F*Cross Rhodes, które tylko utwierdza mnie w mojej dominacji! Ułożyłem się na jego ciele i zaciągnąłem nogę. Byłem pewny jednego - to już koniec. Sędzia rusza się jak mucha w smole, ale jego tempo nie ma nic do znaczenia. Wynik jest wiadomy.