It's time to MAIN EVENT!

Jeden "Mr. Perfect" jest już w ringu. Pora więc na drugiego pana perfekcyjnego, który swą obecność w tym pojedynku obwieścił jak to mówią "w ostatniej chwili". Mowa oczywiście o The Miz'ie!

Po raz drugi tego wieczoru, w toyota center rozbrzmiewa "I came to play" a na stage wjeżdża grafika pisana balonową czcionką, przedstawiająca napis "Awesome!" - Który jakże trafnie opisuje osobnika który zaraz pojawi się na rampie...



Kilka chwil później Awesome One wybiega zza napisu i pewnym, szybkim krokiem zmierza ku kwadratowemu pierścieniowi. Kamerzysta daje zbliżenie na twarz Miza, z której wyrazu da się wyczytać wielkie skupienie a także determinacje która jest jakże potrzebna by wyjść zwycięsko z tego, tak doskonale zapowiadającego się pojedynku.

Miz będąc już blisko ringu przyśpieszył kroku i wślizgiem wszedł na Apron, przybierając charakterystyczną dla siebie pozę. Kilka sekund później wspiął się na narożnik i nadstawiając ucho wsłuchiwał się w Chanty widowni które były dla niego jak najpiękniejsza muzyka grana na anielskiej harfie...



Schodząc z narożnika spojrzał przez chwilę na Dolpha, po czym skierował swój wzrok na demoniczną konstrukcję znajdującą się nad ich głowami. Następnie opierając się o liny wyczekiwał ze skupieniem kolejnych rywali...

Ostatnio edytowany przez ZjemCiButy (2013-04-15 02:36:54)

Fchooodzem.

dobrze że wyszło to przed KŁ ;x

W związku z odejściem PoweR'a, jego miejsce w tej walce zajmie Wade Barrett (było obiecane i zaklepane, iż jeśli któryś z zawodników się nie pojawi, to właśnie ten zawodnik zajmie jego miejsce).
Uznajmy więc, że Barrett wszedł zamiast Zigiego.
Zaczynamy walkę o pretendenta do wybranego tytułu.
Wszyscy jesteście już w klatce.

Gong!
I piszecie KŁ.
Max 350 słów.
2 ciosy z KP (bez FM i SM - by komuś głupoty nie przyszły do głowy)
5 ciosów uniwersalnych może się również znaleźć w tym poście. Nie pogardzę

Powodzenia Panowie.
Niech wygra najlepszy.

Właśnie dziś, teraz, spełnia się jedno z moich marzeń - występ na PPV LoW. Jeżeli wygram, będę mógł walczyć o jakikolwiek wybrany przez siebie pas na najważniejszej gali federacji, ba, wrestlingu! LoWMania to miejsce, gdzie każdy z naszej szóstki chce się znaleźć, niestety, muszę to być ja. Anderson wszedł już do ringu, klatka się opuszcza i po chwili słyszymy gong... Obserwujemy siebie uważnie, nikt natychmiast nie rusza - na początku to pojedynek nerwów, kto zacznie jedną z najbardziej widowiskowych walk. Publiczność cały czas dopinguje swoich ulubieńców, robią to tak głośno, że nie można dosłyszeć choćby jednego "imienia" występujących teraz zawodników. Moje ciało zaczyna się trząść, jakbym dopiero co wyszedł z lodowatej wody. Uspokajam siebie rozgrzewką, kręcenie nadgarstkami oraz stopami.

Po obserwacji zawodników postanawiam ruszyć na Andersona - mam szansę go upokorzyć! Stoimy na przeciwko siebie, pozostała czwórka chyba widzi, co się za chwilę stanie. Momentalnie ruszyłem na Dupka, a on na mnie. Zaraz się zderzą?! Nie! Miuosh mocnym Clotheslinem powala swojego rywala! Po tym wszyscy ruszyli na siebie nawzajem, pozostawiając mnie i Mistera samych. Szybkie stompy na klatkę piersiową osłabiają go, co pozwala mi usiąść na jego klatkę piersiową i zacząć napieprzać go z pięści po twarzy. Nie wiem, co się dzieje przed nami, za nami, "I don't give a Shit!" jak to mówią. Czas na jakąś porządniejszą akcję. Podnoszę swojego tymczasowego rywala, po czym mocnym Gut Kickiem zmuszam go do schylenia się. To idealna pozycja, bym mógł go złapać w DDT Clunch i wykonać DDT! Publiczność znów zareagowała głośnym cheerem - tak jest! Po tej akcji wstaję już spokojniejszy - stres zszedł ze mnie, mogę skupić się na tym, co robię najlepiej. A najlepiej niszczę takich kretynów jak Mr Anderson. Kolejne stompy, tym razem na głowę, osłabiają jego najważniejszą część ciała - z oszołomioną głową za wiele nie zrobi. Widać po nim, że moje stompy zabolały, mogę przejść do kolejnej części naszego dzisiejszego tańca. Po raz drugi dziś podnoszę go oraz szybko rozglądam się - najbliższy narożnik wolny. Długo się nie zastanawiam - Irish Whip na liny, potem wynoszę go na narożnik i Super Hurricanrana! To jest wrestling, baby!

Nadszedł czas na main event dzisiejszej wielkiej gali miesiąca. Sześciu zawodników stanie dzisiaj do zaciekłego boju o prawo walki w walce wieczoru LoWManii. Arbiter każe spuścić stalową klatkę, która chwilę później ogradza całe miejsce boju. Rubikon przekroczony, teraz nie ma wyjścia. Twarze wszystkich zapaśników ogarnia chwilowy niepokój, wzmagany prestiżem dzisiejszego starcia. Dla mnie priorytetem jest jedynie zwycięstwo. Zamyślenia krążące mi po głowie przerwał dźwięk hartowanego metalu, który pobudził mnie niczym dobra, ciepła kawa o poranku. Moment później mata zaczęła silnie rezonować, albowiem zawodnicy w dzikim szale targali swym zdrowiem, by uzyskać upragniony happy end. Miuosh ze stoickim spokojem został na swym miejscu, a to na nim zatrzymał się mój przenikliwy wzrok. Człowiek, który pod maską ośmielił się upokorzyć mnie na jednej z ostatnich tygodniówek staje ze mną dzisiaj w jednym ringu. Koniec tego! Czas na brutalny odwet. Jak postanowiłem, tak też zrobiłem - wnet ochoczo przystąpiłem do klinczu z polskim zapaśnikiem. Nie miałem żadnych problemów z wygraniem tegoż pojedynku siłowego, toteż na jego pyskatej buźce spoczęła seria wściekłych punchy, która pozwoliła mi wyładować małą dawkę frustracji względem niego. Szybko przystąpiłem do bardziej radykalnych środków, a mianowicie Speara! Bravissimo! Polak wylądował na niekorzystnej płaszczyźnie, lecz - mimo impetu związanego z upadkiem - przydupas Her0 powstał. Ruszyłem więc na niego ze złowrogim clotheslinem! Był on kolejnym powodem upadku szczupłego wrestlera na matę ringową. Moment później chwyciłem go za włosy, brutalnie podnosząc do stójki, a następnie zginając całe jego ciało szybkim gut kickiem wymierzonym w podbrzusze. Wsadziłem jego małą łepetynę między me uda, a następnie wyniosłem na barki. Podszedłem do ściany klatki... to był jednoznaczny sygnał! Powerbomb wprost na metalową ścianę! Prezentacja sił, której nie powstydziłaby się silna armia! Żaden smutek nie przeleciał mi przez myśli, sumienie nie odezwało się... Radość wypełniała me ciało, euforia z zadanych okrucieństw! Potwierdził to złośliwy uśmieszek, który wkradł się na me lico, skierowane ku ciele Miuosha. Prostacko podsunąłem mu stopę pod głowę, ażeby ośmieszyć go na oczach wszystkich widzów i niektórych zawodników.

Przepraszam że nie odpisałem,  egzamin za kilka dni, i się do niego uczę, i przez co moje wejścia na jakie kolwiek fora, są nikome.

"Brawo, Anderson!" - powiedziałem sobie w duchu, po czym kontynuowałem natarcie. Wszedłem na leżącego Miuosha i wykonałem serię niemiłosiernych punchy! Następnie wstałem, podnosząc również jednego z moich oponentów, po chwili dodając Sidewalk Slama! Mata zaczęła rezonować wskutek masywnego impetu ów akcji. Nie zwlekałem. Polak wstał już na równe nogi, toteż zgiąłem go w pół gut kickiem, odbiłem się od lin i wymierzyłem Running DDT!