Odpiszę najpóźniej o 01.00 dnia 25 stycznia z powodu nie dostępu we wcześniejszym czasie do komputera. Z góry przepraszam...

Nikt nie wierzył, że po akcji kończącej Punk'a mam jeszcze jakieś szansę na wygraną. Podnosiłem się z wielkim trudem za pomocą lin, które były koło narożnika. Spoglądam na swojego rywala, który nie wygląda lepiej ode mnie. Obaj jesteśmy cholernie zmęczeni i chcemy to jak najszybciej skończyć. Dwie walki na jednej gali to naprawdę wielki wysiłek, więc nie dziwię się, że mięśnie odmawiają mi posłuszeństwa. Stojąc na przeciwko mojego opponent'a, który wykonał podobny ruch, próbuje zwalczyć ból i przygotować się na najtrudniejsze kilka minut w moim życiu. Ból nie zatrzymał mnie przed gwałtownym zrywem w stronę mojego delikwenta oraz przed skoszeniem go clothesline, który podziałał na niego dość mocno. Punk po kilku sekundach podniósł się, więc powtórzyłem ścięcie z nóg za pomocą ręki, który dał mi chwilę odpoczynku oraz pozwolił mi na dalszą ofensywę. Straight Edge Warrior zaskoczył mnie swoją wolą walki, ale muszę go pokonać i wygrać. Nie przyjmę porażki, nie w tym momencie, ponieważ za dużo poświęciłem, żeby zdobyć pretendenta do tego pasa. Best In The World podniósł się na nogi, więc zostało mi go tylko dobić. Wyprowadziłem cztery prawe sierpowe wprost w jego szczękę, które go doszczętnie oszołomiły. Momentalnie wyprowadzam kopniaka w jego przeponę po którym gwałtownie się schylił. Nie tracąc takiej okazji wkładam sobie jego łeb pod pachę przy ogólnym heat'cie widowni, która nie mogła przyjąć do wiadomości, że jestem lepszy od ich ulubieńca. Szydząc z mojego przeciwnika oraz fanów Brooks'a podniosłem rękę do góry, pokazując wszystkim swoją wyższość. Komentatorzy wiedzieli, co się zaraz stanie, więc nonszalancki uśmiech pojawił się na mych ustach i wykonałem Twist Of Hate! Punk wylądował na łopatkach na przeciwko narożnika, więc zwinnie podniosłem się za pomocą tak zwanej sprężynki przy wielkim zaskoczeniu zebranych ludzi na arenie. Prędko schylam się pod najwyższa liną przechodząc na apron. Ściągam koszulkę oraz opaski, które rzucam w stronę rozszalałych nastolatek, które były najbliżej bandy. Przypomniał mi się moment przed upadkiem LoW, kiedy zdobyłem pierwszy raz ten pas. Chcę to skończyć podobnie, dlatego więc szykuje się na akcje wysokiego ryzyka z której jestem znany. Mięśnie paliły żywym ogniem, a kości przy każdym ruchu bolały coraz bardziej. Przyda mi się po tej batalii tydzień wolnego. Wspinając się na najwyższy punkt corner'a, rozglądałem się po ludziach, którzy przybyli tu aby zobaczyć widowisko, które na pewno widzieli dzięki mej osobie. Będąc na szczycie rogu kwadratowego pierścienia, prostuje się i wykonuje przeciągły znany gest, a zaraz po tym składam ręce do jednego policzka równocześnie schylając głowę w stronę dłoni. Publiczność wybuchła niewyobrażalnym buczeniem, więc żeby ich bardziej rozzłościć, odbiłem się od narożnika i poleciałem niczym ptak w stronę mego delikwenta. The Swanton connecting! Kręciło mi się w głowie oraz cierpiałem, więc z trudnościami rzuciłem się ostatnim susem na Phillips'a w celu przypięcia go do magicznej liczby trzy, która zakończy ten emocjonujący pojedynek. Sędzia padł na matę i zaczął odliczanie przy niedowierzaniu komentatorów oraz przy obelgach, które wykrzykiwali w moją stronę fani Punk'a, który najprawdopodobniej pożegnał się ze zwycięstwem.

słów: 494