I właśnie rozpoczęło się, prawdopodobnie najważniejsze starcie w mojej całej, dotychczasowej karierze, mianowicie, moim celem jest właśnie zdobycie całej stawki tej walki, czyli korony. Korony, która daje ogromne możliwości, która sprawi, że jej posiadacz będzie królował na swoim rosterze, i która sprawi, że ten, kto ją posiadać będzie, walke o mistrzostwo. Znajduję się obecnie, podobnie jak i pozostali w ringu, a zatem dołożę wszelkich możliwych starań, dam z siebie absolutnie wszystko, aby jak najlepiej wypaść w tym starciu, a spełnieniem marzeń byłoby ściągnięcie zawieszonej nad ringiem korony, o której już wcześniej wspominałem.

Na początku walki, jeszcze przed uszłyszeniem gongu, wszyscy ustawiają się na swoim skrawku ringu, groźnie spoglądając na każdego z osobna, na każdego potencjalnego wroga, który akurat mógłby zaatakować, w związku z czym większość chce być sprytniejsza i zrobić coś bardziej przebiegłego. Z kolei ja, po usłyszeniu dźwięku dającego początek wszelkim bliższym oraz pojedynczym starciom, staram się jak najszybciej znaleźć potencjalnego rywala, któremu mógłby zadać pierwszy cios. Tym przeciwnikiem okazał się być ... Shun, którego to dopadam z serią punchów po całym korpusie oraz głowie, wraz z low kickami i toe kickami. Wreszcie, zdecydowałem się wykonać pierwszy chwyt, jakim był Tiger Bomb, po którym to dalej atakowałem mego, leżącego już przeciwnika poprzez stompy, gdzie następnie odsunąłem się nieco, by się zastanowić zanim przejdę do kolejnych posunięć. Idąc za ciosem, pochwyciłem go za rękę, po czym bezpośrednio wysłałem go Irish Whip'em do narożnika, gdzie chwilę później przygwoździłem go do samego narożnika wykonując Closthine.

Ten mój przeciwnik jest nie pozorny i może wyrządzić spore obrażenia, dosłownie na każdym, lecz jeśli dobrze się to rozegra, uniknie jego czołowych zagrań, można go szybko pokonać, gdyż nie wygląda on na takiego, który może znieść kilka nawałnic ciosów. Zatem, staram się do niego podejść i od razu wykorzystać moją największą broń, której to nie będzie się on mógł się przeciwstawić, a mianowicie użyję mej siły, od razu w chodząc z nim w klincz, który to później zamieniam w headlock. W tym clutchu zadaję mu jeszcze kilka punchów  głowę, po czym chwytam go za nogi, unoszę je w górę, potem robię kilka kroków po ringu i ciskam go prosto w matę, wykonując tym samym Rough Ryder! I potem szybko pinuje!...

Stałem w ringu z wszystkimi zawodnikami. W ringu stali zawodnicy z różnych rosterów. Było tu parę szwierzaków ale było tu także kilu zawodowców. Gong zabrzmiał. Takiej trzody w ringu jeszcze nigdy nie widziałem. The Rocker stał tylko przy swoim narożniku i czekał na dobrą okazję ataku. Ruszyłem na niego serią Punch`y. Nawet nie zdążył się obronić. Biłem go aż doszliśmy do narożnika. Wykonałem mu Shoulder Thrust w narożniku. Powtórzyłem chwyt parę razy ,aż The Rocker spłyną na mate. Obróciłem się za siebie czy przypadkiem ktoś nie próbuje mnie zaatakować od tyłu. Co najdziwniejsze w ringu walczyły dwie osoby a reszta biła się na obrzeżach ringu. Podniosłem The Rockera i wykonałem Arm Drag na środek ringu. Gdy wstał czekałem z moim MTO. Byłem gotów go szybko wyeliminować. Wykonałem taunt w stylu Wade Barett i po chwili The Rocker Znalazł się na moich barkach . Trzymałem go tak trochę , by pokazać jaki jestem dobry. I po chwili wykonałem Monster Slam. The Rocker padł na mate i przeszłem od razu do pinu. Wiedziałem że to będzie moja walka .

Król może być tylko jeden. ONLY ONE! AND HE IS STAYING HERE! To ja! Jestem oportunistą, mówiłem już, nie? I dziś to udowodnię. Dziś pokażę, że stać mnie na wiele i ten tytuł coś znaczy. Od dziś będę królem. So let's ring the bell! Ring aż roi się od zawodników, to nie będzie łatwa walka. Stoi wielu, więc trzeba eliminować ich po kolei. Na początek wezmę sobie na cel The Rocker'a. To będzie łatwe. Jest niedoświadczony, nigdy o nim nie słyszałem. Jakiś śmieć, ot co. Momentalnie po gongu rzucam się na niego z serią Punchów z czego wyplątuje się niezła kopanina. W ruch idą wszystkie części mego ciała, nawalam go jak się da!  Rockerowi wydaje się, że zaczyna przeważać, że ma mnie na widelcu. Skomentuję to tak - zabawne! Ech, czas pokazać mu czemu jestem 11-krotnym mistrzem świata, czemu to ja jestem sławny, nie on. Jednym zwinnym ruchem przechodzę za przeciwnika i zaciągam go na matę za pomocą STO! IMPACT! Fenomenalna akcja w moim wykonaniu, rywal zwija się z bólu po zaledwie kilkunastu sekundach tej "walki". 
Co dalej? Nie ma co zwlekać, on jest w tej walce tylko niepotrzebnym "przeszkadzaczem". So... Let's get ready to rumble! Podchodzę do narożnika i zaczynam tauntować w swoim stylu, zaczesuję włosy do tyłu i wybałuszam swoje oczy. Adrenalina przepływa przez moje żyły. To ten moment, to ta chwila. Biorę rozbieg i wstający rywal otrzymuje mojego finishera - Spear'a!
BOOM! Przeciwnik zostaje dosłownie wgnieciony w matę za sprawą tej akcji, a ja tylko szaleńczo się uśmiecham i szepczę pod nosem "jeden z głowy" tym samym przyciskając barki rywala do maty. To musi być koniec dla niego. No, jednego mniej, panie i panowie. Zostało "tylko" dziewięciu... DAMN!

Ilość słów: 285

Jestem zagubiony, nie potrafię się odnaleźć. Oni się biją, ja stoję – to dziwne, no ale co zrobić. Trzeba walczyć! Czas zacisnąć pięści i pokazać, że jestem godny miana króla! Adrenalina przepłynęła przez moje żyły, gdy tak pomyślałem. Spojrzałem wokół siebie wzrokiem pełnym nienawiści, szaleństwa – to ze mnie emanowało. Mój wzrok na chwilę zatrzymał się na Rafim, i tam już został. Ten koleś mnie denerwował – Rafi to, Rafi tamto… Koniec z tym! To mój czas! Nie jego! Spojrzałem przenikliwie prosto w oczy Degustatora, widziałem w nich strach, widziałem w nich wiele innych rzeczy, ale nic nie było tak mocne jak strach. Rafi po prostu mnie się bał, a to mogło oznaczać tylko jedno. Jakby to powiedział CM Punk – „It’s Clobbering Time!”. Tak, to czas bicia, kopania i szarpania! Zrobiłem kilka kroków w stronę Rafiego i wyciągnąłem ręce sygnalizując niedoświadczonemu zawodnikowi chęć wejścia w klincz. Ręce zaraz się zetkną i… idiota z niego! Wyprowadziłem szybkiego kopniaka w brzuch Degustatora i dodałem jeszcze kilka szybkich maczug. Przeciwnik przykląkł na kolano, a ja nie przestawałem, wpadłem w furię, to był obłęd! Okładałem rywala jak głupi, fani zamarli, aby po chwili wybuchnąć heatem. Co go spowodowało? Lekceważący Low Big Boot z mojej strony! Po kopnięciu podbiegłem do lin i oparłem się o nie szyderczo uśmiechając w stronę fanów. Widziałem w ich oczach strach. W końcu przejrzeli się na oczy i zauważyli kto tu rządzi. W końcu zauważyli oczywiste – po prostu jestem najlepszy, w tym co robię.
Zadowolony z siebie odwróciłem się i tylko czekałem, jak drapieżnik na ofiarę, aż Rafi wstanie. Stałem za nim i patrzyłem jakbym miał go zaraz upolować. Gdy tylko wstał wyciągnąłem ręce, złapałem jego głowę i zaciągnąłem mocno. W ten sposób powstało Edge’O’Matic, a ja sam z nadzieją na powodzenie rzuciłem się do pinu.

Spoiler:

ilość słów: 300, unikalnych: 197

Po krótkim przemyśleniu wszystkiego dochodzę do wniosku, że trzeba trochę pomęczyć rywala zanim cokolwiek większego zaplanuję dla niego. Podbiegam do Kingstona i stompuję wściekle dwa razy jego głowę. Podnoszę oponenta i brutalnie kopię go w brzuch, jest zgięty a więc dopełniam jego ból kolejnym mocnym moves'em z mojego arsenału a mianowicie Neckbreaker'em. Zważając na to, że Kofi na pewno jest już trochę zmęczony w narożniku oczekuję aż się podniesie, gdy to zrobi łapię go w mocny Headlock i chwilę męczę. Po jakiejś chwili pozwalam Kingstonowi przejąć małą kontrolę, wychodząc z takiego headlock'a najczęściej wypycha się rywala na liny, w pewnym sensie pozwalam i pomagam Kofiemu tak zrobić, puszczam go z uścisku i odbijam się od lin, gdy będę wracał w jego stronę nagle wystawiam nogę w stronę jego brzucha i potężnie kopię go w brzusio. Rywal się zgiął a ja odbijam, się od lin na prawo od niego, wracając zatrzymuję się koło Kingstona i wykonuję potężne Rack Bomb  . Na koniec znów stompuję głowę oponenta i cofam się do narożnika w oczekiwaniu na dalsze możliwości ataku.

up@ AxE było na max. 300 słów -.-

____________________________________________________________________________________________

Dobra, udało mi się pokonać pierwszego rywala, czas na następnego jakim jest monster. Jest to mało wymagający przeciwnik, przynajmniej dla mnie więc mam duże szanse na pokonanie go. Od razu podbiegam do oponenta i wymierzam mu pięć punchów na twarz. Monster jest zamroczony, opiera się o liny. W tym momencie wykorzystuję sytuację i zaczynam go okładać kolanami po brzuchu cztery razy. Jestem na fali, łapię przeciwnika za nadgarstek i wysyłam go za pomocą Irish Whip'u na przeciwległe liny, kiedy do mnie wraca inkasuje Big Boot'a(uni.). Czuję się świetnie, mam okazję wygrać tę koronę. Unoszę ponownie rękę do góry, wszyscy wiedzą co się święci. Wykonuję swój znak You Can't See Me, biorę rozbieg i monster inkasuje Five Knuckle Shuffle. Nakręcam publikę, mimo tego, że jestem tym negatywnym osobnikiem w biznesie i tak publika mnie uwielbia, za całą swoją osobowość. Kiedy przeciwnik leży na macie i trzyma się za głowę, ja rozglądam się po całym ringu, widzę jak wszyscy dookoła się leją, a ja jedyny, na spokojnie mam dużą przewagę nad rywalem. Unoszę ręce w górę, panuję nad nim. Po chwili, pomagam mu wstać. Zaczynam ponownie od serii punchy na twarz, aby zamroczyć potwora, jednak głupi nie wie co go czeka. Po wyprowadzeniu szóstego uderzenia w jego ryj widzę plamkę krwi, to jest znak, że trzeba mu wyrządzić krzywdę. Jednak to później, teraz wymierzam mu Gut Kick'a(uni.), następnie łapię jego głowę pod swą pachę, unoszę go do góry i wykonuję Vertical Suplex. Rywal walnął z impetem o matę, a ja dumny ze swych dokonań w ringu staję w narożniku i powoli obserwuję co się dzieje dookoła mnie.   

Spoiler:

ilosc słów: 272, unikalnych: 183

Wszystko idzie tak jak chciałem. Gunner już został wykończony w tak krótkim czasie, lecz jak widzę nie tylko mi udało się czegoś dokonać. W tym samym czasie moi rywale także zniszczyli dwóch innych graczy tej nędznej gry. Tak więc robi się luźniej w ringu, co jest pewnym plusem. Jak widzę moi przeciwnicy fajnie się beze mnie bawią, każdy już się z każdym bije, lecz co to? Został dla mnie jeden z nich, jest nim niejaki Helios, o którym troszkę słyszałem. Jest to nowicjusz, a takich w tej walce nie chcę, więc trzeba się go pozbyć.  Dlatego też zaczynam teraz realizować mój plan, który pozwoli dokonać mi czegoś pięknego. Do roboty! Takie myśli krążą mi po głowię, gdy idę pewnym krokiem w stronę mego przeciwnika. Wiem, że jestem silniejszy dlatego też wyciągam ręce chcąc wejść w klincz. Jak widzę mój przeciwnik także wystawia swoje przeszczepy, co jest wielkim błędem, gdyż po chwili inkasuję on silne kopnięcie poniżej pasa. Mam teraz chwilę by wyjść za ring, a następnie wrzucić do niego drabinę. O taaaak, zapowiada się coś fajnego. Mój rywal niespodziewanie stoi już na nogach i próbuje uderzyć mnie w twarz, lecz moja zimna krew pozwala mi tego uniknąć i samemu wyprowadzić szybki strzał w jego mordkę. Rywal jest trochę zamroczony, więc jakoś udaję mi się go wrzucić na czubek drabiny, po czym sam na nią wchodzę. Wszystkie oczy skierowane są w moją stronę, gdyż wykonuję na nim silny Spinebuster, po którym jego plecy lądują na krześle, które kiedyś przyniósł Rafi. Też trochę ucierpiałem, lecz to gorzej jest z moim rywalem, który leży nieprzytomny. Teraz został mi jedynie pin na środku ringu. 1...2...3... Po tym czego dokonałem krzyknąłem jeszcze do leżącego Heliosa - " Who reigns bitch?! ". To nie był jednak koniec. Po tak męczącej akcji niespostrzeżenie schowałem się pod ringiem.

Było nie ciekawie ale mam kilka sposobów na to był położyć przeciwnika, po atakach Edga powoli się podnoszę i ku mojemu zdziwieniu przede mną nie ma go. A więc gdzie jest, będąc na kolanach przez chwile rozglądałem się dookoła, nie było go. Po chwili poczułem oddech na plecach on był za mną gotowy na dalszy atak, chytry plan  na kontrę i odzyskanie inicjatywy. Podnosiłem się powoli, wiedząc ze Edge jest za mną i wyczekuje tylko momentu gdy się w pełni wyprostuje. Zrobiłem to a on od razu przybliżył się do mnie i chciał złapać za głowę/ramiona? Jednak unosząc nogę w tył jakby przypadkowo dostał w czułe miejsce (Identycznie jak tutaj, tylko bez podskakiwania) Low Blow mnie nie dyskwalifikował. Oportunista Edge momentalnie skulił się co wykorzystałem wybiłem się z miejsca i chwytając go za głowę wbił w matę przy pomocy Jumping DDT.