Wściekły wstałem z ręki przeciwnika. Z drugiej strony jestem pod wrażeniem, iż udało mu się wydostać z tego groźnego submissiona, jest to nie lada wyczyn. Rywal dalej był przy linach, dostrzegłem w tym swoją szansę na usatysfakcjonowanie tysięcy fanów w hali, jakże i na zwiększenie swej dominacji w ringu. W jednej chwili, podniosłem się na proste nogi, w pomiędzy czasie wodząc wzrokiem po całej publiczności na trybunach, aż do momentu, kiedy przeciwnik zaczął się już podnosić - był on ciągle przy linach. Wziąłem rozbieg i zacząłem biec ku przeciwnym liną. Kiedy to już się od nich odbiłem nabierając impetu, oponent odwracał się w moim kierunku, opierają się na linach. Wtedy dostał potężny Clothesline który z ogromną siłą pomógł mi przerzucić go po za kwadratowy pierścień. Przeciwnik wylądował na plecach, jednakże zaczął się powoli podnosić. Wtedy to ja wziąłem lekki rozbieg i wyskakując nad linami wykonałem przeciwnikowi Tope Con Hero! Po raz kolejny, w każdym zakamarku mojego ciała zebrała się czysta adrenalina, która pozwoliła na wykonanie czegoś znacznie skuteczniejszego. Powstałem na proste nogi, patrząc na zamroczonego oponenta który leży i śpi. Cody zaczął nas wyliczać "1...2..." Aczkolwiek mi się nigdzie nie śpieszyło, postanowiłem pobawić się z Hardy'm poza ringiem. Zacząłem powoli krążyć przy leżącym, pomalowanym przeciwniku wyczekując aż się podniesie. Lada chwila Rhodes w ringu doliczał już do trzech, czterech, pięciu... Musiałem przyśpieszyć, tak więc dłużej nie czekając, nie obijając w bawełnę podniosłem go za włosy. Wtedy chwyciłem w go w charakterystyczny sposób za rękę oraz za głowę. Ten po chwili robiąc obrót wokół własnej osi, upada na moje kolanko po akcji jaką jest Dr. Teeth. Cody zaczął nas wołać abyśmy weszli do ringu. Ja jednak pokazałem mu środkowy palec, a ten zdumiony zaczął dalej odliczać "...6...7...". Gdy dochodziła już ósemka, podniosłem rywala i wrzuciłem go do ringu, zaraz ja sam się do niego wślizgnąłem. Wtedy tam zacząłem obserwować Enigmę, jak to zwija się on z bólu...

Wiem, iż walka zbliża się do sedna. Rywal jest wykończony, podobnie jak ja. Podniosłem go, chwyciłem za rękę i posłałem go Irish Wips'em w stronę narożnika. Tam zaś spokojnie podszedłem, nie zamierzałem marnować swoich drogocennych sił. Wyniosłem Jeff'a do góry, na narożnik tak, aby na nim stał. Wtedy w charakterystyczny dla siebie sposób przejąłem go pod swoje skrzydła - Oponent siedział na mnie w pozycji electric Chair. Chwyciłem jego ręce, a po chwili przerzuciłem przed siebie wykonując mu Rubiks Cube! Akcja została zapieczętowana.  Świetnie! Hardy niczym szmaciana lalka padł na matę, a na mojej twarzy od razu zawitał szelmowski uśmieszek. Mamy kolejną próbę pinu, czy dopnę swego? Zobaczymy co los pokaże...

Czy on sobie ze mnie robi żarty? Kiedy już wygram tą walkę, na LoWManii nie będzie mu tak do śmiechu, popamięta mnie on... Na mojej mimice twarzy nie zagościła złość, lecz śmiech, co było bardzo dziwne. Zacząłem się śmiać, patrząc na Rhodes'a. Spodziewałem się takiego zagrania z jego strony, po prostu byłem na takie coś przygotowany. Jednakże nie warto zawracać sobie głowy takim Rhodes'em który przy odrobinie szczęścia mnie pokonał na ostatnim Crossfire. Teraz liczy się to, aby zdominować nad Jeff'em Hardy'm i pokazać swoją klasę. Nazywam się Chris Hero i jestem przyszłym mistrzem, ot co! Ten pojedynek, nie należy do tych łatwych, tych z których zwycięzca jest z góry wytypowany, tutaj się liczy cwaniactwo, spryt i na samym końcu umiejętności, które także są ważne, lecz nie najważniejsze... Widziałem, jak rywal zaczął się podnosić, stanąłem za nim czekając na odpowiedni moment. Rywal wstał a ja chwyciłem go w charakterystyczny sposób w Inverted DDT Clutch! Jeszcze ręką pokazałem na Cody'ego, iż to samo czeka go na LoWManii! Wtedy zrobiliśmy obaj obrót wokół własnej osi, wykonując na przeciwniku Super Hero's Welcome! Oh yeah! This is fucking awesome! That's right, I'm the best. Kolejna próba przypięcia, czy Rhodes ubrany w biało-czarną koszulkę sędziego tym razem klepnie w matę trzy razy, czy też może znów zatrzyma się przed tą magiczną trójką? Zobaczymy, co temu psycholowi w masce strzeli do głowy...

Gdy Hero trzyma Jeffa w Inverted DDT Clutchu, ten postanawia jak najszybciej zareagować. Musi wydostać się z opresji, gdyż może to być początek końca "Charismatic Enigmy". Lewą, wolną ręką postanawia wyprowadzić kilka Punch'y na głowę "bohatera". Ten delikatnie zwalnia uścisk, co w 100 % wykorzystuje Hardy. Obejmuje lewą ręką głowę oponenta i razem z Nim obraca się do pozycji w której to On ma Inverted DDT Clutch na Chrisie. Ku wielkiej radości fanów Jeffrey powrócił "z martwych" i aplikował swojemu rywalowi **klik**Reverse of Fate[FM]! Fani oszaleli, a Nero powoli stara się podnieść na nogi.

___________________________________________________________________________________
Kontra udokumentowana filmami, jest jak najbardziej możliwa. Jest to w zasadzie najlepsza możliwa kontra, najbardziej widowiskowa i prawdopodobna.

Michael Cole: Cóż za wspaniała kontra!
Jerry Lawler: Reverse of Fate! Reverse of Fate!
Michael Cole: Ten genialny pojedynek zbliża się do momentu krytycznego...który z Nich to przetrwa?

***
Jeff uciekł katu spod topora i postanowił się nie zatrzymywać, gdyż mogła być to jego pierwsza i ostatnia szansa na tak mocne skrzywdzenie oponenta. Obaj leżeli na macie, jednak to Hardy posiadający więcej sił wstał pierwszy na nogi. Spojrzał w kierunku narożnika i bez zbędnego przeciągania ruszył w jego kierunku. Wdrapał się na apron i spojrzał przez ramię w kierunku przeciwnika. Gdy tylko Chris wstał na nogi, dość chwiejnym krokiem ruszył w stronę narożnika na którym stał Hardas. Zły ruch Hero..."bohater" został szybko ukarany przepięknym i widowiskowym Whisper in the Wind[SM]!


Nero nie zwalniał tempa. Odgarnął włosy i wstał na nogi - zupełnie tak, jak by był w jakimś "bitewnym szale". Postanowił wykorzystać fakt, iż jego przeciwnik leży nieprzytomny. Wszedł tyłem na apron i zasygnalizował gestem dłoni zbliżającą się akcję. Większość fanów wzniosła się w okrzykach, aby dodać "Enigmie" mocy. Rozłożył szeroko ręce i performował na Chrisie Jeff Hardy Leg Drop (UM. HIGH RISK MANEUVERS)!

Nabrałem tempa, przejrzałem po chwili na oczy... Dostrzegłem, iż Hardy wskakuje już na narożnik, to była dobra okazja, aby przywłaszczyć sobie ponowną inicjatywę. Tak więc przyśpieszyłem, nabrałem dużego impetu, a kiedy ten miał zamiar wyskakiwać do tyłu robiąc rotację, już po pewnej chwili pchnąłem Hardy'ego do przodu, co sprawiło, że ten upadł kroczem na narożniku. Opłacało się, lada moment ten sam z niego spadł, a ja zacząłem go bezlitośnie okopywać, aby zadać mu jeszcze większy ból...

Wspaniały Chris Hero pokazał klasę! W dewastujący sposób udało mi się po raz kolejny w tym starciu opanować sytuację w ringu, teraz wszystko zależy ode mnie, od mojego dobrego serca, lub chęci zniszczenia... Już teraz nic nie może stanąć mi na drodze! Niestety, dziś Enigmie nie poszczęściło się, Hardy niczym szmaciana lalka wita się z matą po raz enty! Niewiarygodne, jest to świetne uczucie wygrywając z kimś, kto ma większe umiejętności, z kimś kto więcej czasu spędził w tym ringu. Podniosłem go za rękę, dość mocno ją szarpiąc. Po chwili wykonuję swemu przeciwnikowi Irish Wips w przeciwne liny, a już po chwili ten znajduje się na końcu kwadratowego pierścienia. Hardas odbijając się od nich, jeszcze nie wie co go czeka... Zamroczony oponent był już dosłownie przy mnie, aczkolwiek nie zamierzałem go zatrzymywać! Po prostu pchnąłem go za ramię aby ten odbił się od następnych lin. Wtedy zrobiłem obrót, przymierzyłem swój łokieć i znokautowałem go potężnym łokciem zwanym KO! Jak się czujesz, Jeff? Czy to fajne uczucie być znokautowanym? Hahaha... Nie zaprzestaje! Podnosząc omdlałego oponenta za głowę, obracam go sobie tak, aby stał do mnie tyłem... Mamy kolejną próbę Super Hero's Welcome! Od razu rzuciłem się do pinu...