Duma rozpierała me ciało, tym razem byłem dumny z Siebie - nie z moich sług. Skoro mogłem mu teraz dać radę, to czy nie dam rady go pokonać? Oczywiście, że dam. Po paru uderzeniach w jego tors z pięści, byłem już pewniejszy Siebie. Teraz trzeba było się zabawić z pomocą liny, lecz by to zrobić musiałem najpierw go podnieść. Gdy tak się stało oplotłem jedną pętlą jego szyję, a następnie stojąc za jego plecami wykonałem German Suplex. Wykorzystując fakt, że jest on wykończony wyszedłem z nim poza ring i zacząłem biegać dookoła ringu, ciągnąć go po posadzce. Lewą manewrowałem tak, by ciało jego uderzało cały czas w barierki. Po dwóch jednym kółku wróciłem do ringu z moim rywalem, gdzie kontynuowałem znęcanie z pomocą moich nóg, którymi okopywałem jego świecącą się, spoconą głowę. Gdy wystarczająco się wyżyłem podniosłem go i z cały czas związaną jego szyją miotłem nim o matę za pomocą Spinebustera.

Rozumiem, więc zostaje mi tylko oddać pojedynek komuś bardziej "ogarniętemu". Przepraszam za błąd, ale ledwo, co sędziuje tą walkę, więc znajdzie kogoś, kto jest częściej na komputerze, bo ja ostatnio nie jestem w stanie. Do widzenia...

Daniels nie da sobą pomiatać. Gdy Alberto ciągnie Christophera po jednej z prostych (czyli wzdłuż apronu) ten wykorzystując "manewrowanie" rywala łapię się kurczowo barierek (uznaje, że są identyczne jak w TNA, gdyż nikt ich nie opisał) przez co niczego niespodziewający się Del Rio zostaje pociągnięty nagle do tyłu i traci równowagę przez co wywraca się na plecy. Fallen Angel całkiem nieźle już poobijany podnosi się przy pomocy wcześniej wspomnianych barierek dzięki czemu trochę wyprzedził w tym samym zamiarze przeciwnika. Mistrz US dość szybko jak na jego stan skraca dystans jaki dzieli go od Pretendenta i gdy ten jest już prawie wyprostowany wymierza mu Superkick, by zaoszczędzić chociaż trochę na resztkach sił. The Face of Crossfire dopiero po chwili, którą poświęcił na "złapanie oddechu" podnosi Meksykanina, by wrzucić go od razu do ringu, a dosłownie sekundę później dołączyć do niego i jeszcze wymierzyć mu soczystego Low Kick'a w głowę, by zyskać trochę na czasie.

Czas kończyć tą imprezę, która i tak trwa już za długo. Na pewno za długo się na niej bawi Alberto. Czas ukrócić mu ten wieczór. Daniels trzecim kopnięciem z rzędu tym razem w bok, przewraca rywala na brzuch. Dzięki czemu widzimy jak Christopher ponownie zakłada swoje duszenie przy pomocy paska to znaczy - zarzuca mniej więcej w połowie długości paska go (czyli pasek) na szyje Del Rio, by dwa końce ponownie skrzyżować na karku Meksykanina i jeszcze raz oplata paskiem gardło przeciwka, po czym winszuje to stanięciem obiema stopami między jego łopatkami. Zaraz po tym Daniels mając jeden koniec paska w lewej dłoni i niemalże drugi koniec w prawej dłoni zaczyna "lulać" Pretendenta. Mimo zmęczenia Fallen Angel robi to bardzo starannie oraz ostrożnie, by nie popełnić nawet najmniejszego błędu.

Dowiedziawszy się od osoby, która tej stypulacji zasady zna wszystkie rozradowałem się bardzo, gdyż liny ratują moją dupę. Tak więc do roboty.

Dostałem parę razy w gębę co mi prawie zabrało możliwość walki, lecz korzystając z tego karygodnego błędu mojego przeciwnika miałem jedno wyjście. Wiedząc, że liny, które wiszą około dziesięciu centymetrów ode mnie - wyciągam w ich stronę swoją prawą rękę. Sędzia odciąga mojego rywala, a ja zaś odplątuje swój kark. Teraz mogłem ciężko oddychając odzyskać chociaż troszeczkę swej siły. Gdy tylko odsapnąłem kopnąłem będącego Danielsa w kolano, by móc wstać i opierając się o narożnik odpocząć.

It’s time! Cała ta farsa przeciągnęła się i to o wiele za długo. Trzeba to jak najszybciej skończyć – to można wyczytać z twarzy Danielsa, ale jego spokojne i rozważne ruchy wskazują na zupełnie inne nastawienie. Christopher bierze w lewą dłoń kawałek paska, by móc bawić się nim jakby miał nunchaku i do tego widzimy jak zaczyna krążyć po kwadratowym pierścieniu, czym wymusza ten sam ruch u swojego przeciwnika. A gdy już Alberto będzie stał tyłem do lin niespodziewanie Mistrz US rzuca się w jego stronę z zamiarem zaatakować go w biegu! Del Rio jest przygotowany na kontrę i nawet wychodzi naprzeciw rywalowi, lecz ten zamiast wykonać jedną ze swoich zabójczych akcji… Prześlizguje się, niczym Christian, pomiędzy jego nogami! Meksykanin od razu chce odwrócić się do Amerykanina, ale zaskoczenie oraz zmęczenie daje przewagę Fallen Angelowi, który już jest na nogach i szybkim ruchem zarzuca pętlę paska, która jeszcze przed chwilą była uboższą wersją nunchaku. Do tego dochodzą jeszcze kopnięcie w zgięcie prawego kolana, a zaraz po nim to samo spotyka wiązadło lewego kolana. Daniels nie zwalnia tempa, tylko wbija prawą stopę między łopatki otumanionego rywala i tym sposobem jego twarz już po sekundzie może dwóch bardzo brutalnie spotyka się z matą ringu. I tak w przeciągu minuty Christopher nie tylko obezwładnił Alberto, ale także upokorzył go. Bo jak inaczej nazwać fakt, iż jego krocze leży na jego lewej dłoni? Szukaniem nowych doznań? Nie wydaje mi się. Co do samego Danielsa, gdyby tu prowadzącym był M. Prokop to zapewne podał, by mu inne zadanie, które także musi wykonać w tym samym przedziale czasowym. Bądźmy poważni, stawka jest naprawdę wysoka. Jednakże szala zwycięstwa bardzo szybko przechyla się, a może adekwatnie będzie jeśli użyje słowa, odpływa od Alberto jak jego świadomość. Twarz Meksykanina powoli nabiera barw sino-fioletowych, a Christopher spokojny jak nigdy odlicza. W końcu Fallen Angel rozluźnia uchwyt, a sam Del Rio ciężko łapie hausty powietrza. Sędzia klęka przy Pretendencie sprawdzający czy reaguje na bodźcie, natomiast Daniels zalicza każdy narożnik po kolei.

329 słów.

P.S.

Jeżeli to post Danielsa okazał się lepszy używam um. Kip-Up w czasie w którym Christopher Daniels biegnie w moją stronę. Napiszę posta jak będę musiał.

Wycieńczony stałem na przeciwko Danielsa, który bieg w moją stronę, lecz jednak musiałem go zaskoczyć. Wyszedłem mu na przeciw i podniosłem swą nogę w celu znokautowania go. Super Kick zaaplikowany. Został jedynie pin na prawie samym środku ringu